Week 50: Laatste week op het schip

Mijn laatste blog over mijn avonturen op de Global Mercy. Na een half jaar werken voor Mercy Ships vertrek ik binnenkort weer naar Nederland. Ik neem je mee in mijn laatste week aan boord, een week met veel gezelligheid, inpakken en afscheid nemen. 

Allereerst heb ik wat foto's toegevoegd van ons communicatieteam aan boord, zij maken gedurende een field service foto's, waarin onze patiënten (die de crew en bezoekers niet vastleggen vanwege privacy) prachtig in beeld gebracht worden. Deze foto's geven een mooi beeld van de missie van Mercy Ships waar ik de afgelopen maanden als vrijwilliger onderdeel van heb mogen zijn. En ik kijk terug op een hele mooie, bijzondere en gezegende tijd aan boord! In de laatste week waren nog veel Kerst activiteiten, wat voor mij heel bijzonder was om dit nog mee te kunnen maken voordat ik terug vloog naar Nederland. 

Zo werden er gingerbread houses gemaakt, de Kerstmaand staat vol van tradities van verschillende landen. De hele ruimte rook naar snoepjes en kruidig gingerbread, en er zijn prachtige creaties gemaakt. Ook heb ik nog genoten door kaartjes te maken van waterverf, een van de hobby's die we op het schip af en toe in wisselende groepjes gezellig een middagje hebben gedaan. Ook was er een wedstrijd voor de mooiste cabin en/of officedeur, in Kerstsferen, zo had onze executive assistant een mooi treintje gemaakt met alle SMT collega's erin. Heel leuk om rondom het schip veel deuren een extra feestelijk tintje te zien krijgen. 

Ik begon ook met het inpakken van mijn spullen, zodat ik tijd had om na te denken over wat ik mee ging nemen en wat ik weg wilde geven aan boord. Heel veel dingen hebben een nieuw huisje gekregen met een liefdevolle nieuwe eigenaar aan boord. Er zijn natuurlijk ook veel dingen die weer mee terug gingen, zoals lieve kaartjes, afscheidscadeautjes die ik in NL had gekregen en ook bedankjes die ik bij het afscheid aan boord heb gekregen. Afscheid nemen was het woord van de week, zo heeft mijn People and Culture team mij gezellig mee uit eten genomen. Een mooie avond, waarin we stil konden staan bij de tijd samen en elkaar hiervoor konden bedanken. Ik heb enorm genoten van het team en het supporten van de crew aan boord vanuit mijn rol als P&C Director! 

Wat ook heel bijzonder was, was de avond waarop we 'carols by candlelight' hadden. Dit vond plaats buiten op het dock en is van oorsprong een Australische en Nieuw-Zeelandse traditie. Het was heel mooi om Kerstliederen samen te zingen. Iedereen had een kaars gekregen en dat zag er heel mooi uit met alle lichtjes, op een gegeven moment had Freetown een 'blackout' (waarop de stroom uitviel) en toen was het nog mooier om te zien. Op de achtergrond was de Global Mercy ook prachtig verlicht en als bijzonder moment waren ook sommige patiënten aanwezig en zongen zij samen een lied. Het was prachtig en voor mij ook een beetje emotioneel om dit mee te maken, hier draait de missie om en het was zo mooi om te zien hoe dankbaar patiënten zijn met de zorg die ze hebben gekregen. 

Een week aan boord heeft altijd verschillende spontane activiteiten, en gedurende de week had ik bijna alles volledig overgedragen aan Rubem - mijn opvolger die op zondag al gearriveerd had. Na een aantal dagen overdragen, en hij was al bekend op het schip, kon ik ook tijd nemen om naar de stofjesmarkt te gaan. Er was keuze te over op Malama Thomas Street, ook wel bekend als de straat waar vele stoffenwinkels zijn. Ik heb een aantal prachtige stofjes uitgekozen om mee te nemen als herinnering. Toen we terug kwamen was er een groot schip onderweg naar de Global Mercy, we kregen voor een nachtje buren. Het schip ging 'fuel bunkeren', wat betekent dat er veel brandstof aan boord komt zodat de komende maanden weer vooruit kan. Dit is een proces dat meerdere uren duurt, waarbij vooral de Technical teams (Deck en Engineering) veel bezig zijn om alles in goede banen te leiden en administratief op een goede manier af te handelen. Het is een proces dat veel aandacht vereist, en zo leer ik ook elke week op het schip wat nieuws over onder andere de maritieme wereld en alle processen die daaraan verbonden zijn (en dat zijn er veel heb ik inmiddels ontdekt). Tijdens het inpakken zag ik dus ons 'buurschip' tegen ons aan liggen, waarbij de brandstof van het ene naar het andere schip werd geleid. 

Op donderdagavond stond er, na het schattige Kerstoptreden van de basisschool, een verrassing voor mij op het programma. Ik werd besteld voor een kopje thee en werd meegenomen naar het café, hier zat een groepje lieve mensen klaar als afscheidsmomentje. We hebben een gezellige avond gehad samen en ik besef dat ik zoveel mooie mensen heb leren kennen op het schip, het naderende moment van afscheid nemen komt dan ook met een lach (aan alle mooie herinneringen) en een traan (voor het afscheid).  

Na de laatste handtekeningen gezet te hebben als P&C director en op vrijdag nog een laatste kopje koffie en wafel met het P&C team hebben gegeten, heb ik mijn laptop en telefoon ingeleverd bij IT. Mijn werk is afgerond en overgedragen, ik ben dankbaar voor de opvolgers die klaarstaan om deze baan met veel motivatie voort te zetten. Vrijdagavond kwam er nog op de valreep een pakketje binnen met lieve kerstkaartjes en knutselspullen, heel leuk om dit te ontvangen. Vrijdagavond laat had ik al mijn koffers gewogen (precies op gewicht) en dichtgeritst, klaar om te reizen. 

Op zaterdag had ik mijn laatste ontbijtje en mijn lieve vrienden die mij geholpen hebben met de schoonmaak en de laatste uren aan boord. Het was heel fijn om de laatste uren met deze dierbare mensen te besteden en na de laatste checks van hospitality (cabin check) en reception (inleveren sleutel) was het moment van afscheid daar. Op de dock, waar veel mensen verzameld waren werden heel veel knuffels gegeven, ook tranen weggeveegd en mooie woorden gedeeld. Door een 'haag' van mensen liep ik, samen met anderen voor wie hun tijd aan boord erop zat, richting het busje dat ons naar de seacoach zou brengen. Vanuit de seacoach, waarbij ik in de verte het schip nog zag liggen, zijn we in een bus naar het vliegveld gereden. Eenmaal op het vliegveld miste ik mijn backpack, die bleek na lang zoeken op een latere seacoach te zitten en moesten we even wachten. De rest van de reis is voorspoedig verlopen en na een nachtvlucht arriveerde ik in Brussel. Na mijn koffers opgehaald te hebben, liep ik naar de uitgang en daar stonden mijn vader en broertje klaar op mij terug naar NL te brengen. Heel fijn, want met mijn vele koffers was een treinreis een uitdaging geworden.. En ook fijn om ze weer terug te zien, onderweg hebben we ontbijt gehaald en zijn we zo verder gereden naar het Noorden. Ik word nog op de hoogte gehouden van het leven aan boord, zo zag ik een foto van de 'dentistree' en kreeg ik een prachtige bos bloemen thuis gestuurd van vrienden aan boord. 

Ik wil deze laatste blog gebruiken om jou als lezer te bedanken voor al je support, lieve woorden, kaartjes, reacties, en zoveel meer! Nu ik van mijn thuis aan boord van de Global Mercy naar mijn thuis in Nederland ben gereisd, besef ik dat ik zo dankbaar ben dat ik beide plekken thuis mag noemen. Ik heb een fantastische tijd gehad en had het niet willen missen. De missie van Mercy Ships is een mooie en met de beide ziekenhuisschepen worden vele levens getransformeerd, niet alleen van die van de patiënten maar ook van ons als crew. Dankjewel voor je interesse en meeleven in mijn avontuur aan boord van de Global Mercy. Terwijl ik de transitie maak naar mijn leven in Nederland, kan ik zeggen dat het goed met mij gaat. Ik heb genoten van de periode aan boord en wie weet dat ik ooit nog eens aan boord ga van een van de schepen. Mocht je vragen hebben over mijn tijd aan boord, of over Mercy Ships, neem gerust contact met mij op! Tenslotte ter inspiratie en/of overdenking, de quote die ik deelde aan het begin van mijn avontuur: Waar je talenten en de behoeften van de wereld elkaar kruisen, daar ligt je roeping. Wie weet waar jij je volgende stappen zet op weg naar misschien het mooiste en meest bijzondere avontuur van je leven. 

Voor nu wil ik je bedanken voor het lezen van mijn laatste blog over mijn leven en werk aan boord van de Global Mercy voor Mercy Ships. Ik wens je hele mooie en gezegende Kerstdagen toe en een fantastisch en liefdevol 2025. 

Met veel dank en veel liefs, 

Maria